Një gjë e rëndësishme që konsumatorët të kenë parasysh është se shënimi i datës së skadencës nuk ka asnjë lidhje me sigurinë e produktit, por është kur prodhuesi vendos që produkti nuk është më i cilësisë së lartë.
Prodhuesit e ushqimeve gjithashtu priren të jenë mjaft konservatorë me datat e skadencës së tyre. Kjo ndodh sepse ne nuk e ruajmë gjithmonë ushqimin në vende me hije dhe të freskëta dhe shpesh e lëmë derën e frigoriferit të hapur për më shumë seç duhet.
Për cilat ushqime nuk duhet të shqetësohemi?
Mjalti, uthulla, sheqeri dhe vanilja janë ushqime që ruhen për një kohë të gjatë me pak ndryshim në cilësi. Mielli i bardhë gjithashtu ka një shije të shkëlqyer, pa marrë parasysh sa kohë është në qilar. E njëjta gjë vlen edhe për orizin.
Buka e blerë në supermarkete qëndron e butë në frigorifer për javë të tëra sepse përmban konservues, por buka e me farë jo.
Fasulet dhe thjerrëzat e thata mund të hahen në mënyrë të sigurt për vite pas blerjes, por ato bëhen të ashpra dhe kërkojnë më shumë kohë për t’u gatuar.
Erëzat mbeten në dollap pas datës së skadencës, por nuk kanë një shije aq të fortë.
Po kanaçet dhe shishet?
Si rregull, metalet zgjasin më shumë se qelqi dhe më shumë se plastika.
Për sa kohë që nuk ka shenja të jashtme prishjeje (p.sh. ndryshk) ose përkeqësim të dukshëm me hapjen e produktit (p.sh. myk ose erë e keqe).
Vaji i parafinuar në enë hermetike ka gjithashtu një jetëgjatësi më të gjatë nëse shishet nuk janë prej qelqi.
Në çdo rast mënyra më e mirë për të përcaktuar nëse ushqimi është i sigurt për t’u ngrënë është në fund të fundit… hunda jonë.
